Londra, başkentin her yerinde bulunan doğaüstü manzara hikayeleriyle eski güzel bir hayalet hikayesine yabancı değil. Ancak özellikle Kuzey Londra’daki sözde perili ev o kadar rezil ki, Hollywood yapımı popüler bir korku filmine ilham kaynağı oldu.
Enfield, Brimsdown’daki yarı müstakil ev, medyanın dikkatini ilk olarak 1970’lerin sonlarında “poltergeist faaliyeti” haberlerinin ardından çekti. 1977’de ikamet eden Peggy Hodgson, mobilyaların yardımsız hareket ettiğini ve açıklanamayan bir vuruş sesi duyduğunu bildirdiğinde, polis 284 Green Street’teki adrese çağrıldı.
Soruşturma için mülke gelen bir kadın polis, bir sandalyenin “sallanıp kaydığını” gördüğünü iddia etti ve “hareketin nedenini belirleyemediğini” kabul etti. Polis memuru Caroline Heeps, kendisinin ve başka bir memurun evin oturma odasına girdiğini ve Peggy ışıkları kapattığında neredeyse anında duvara vurma sesini duyduğunu açıkladı.
Şöyle dedi: “Duvarda dört farklı vuruş ve ardından sessizlik oldu. Yaklaşık iki dakika sonra daha fazla vuruş sesi duydum, ancak bu sefer farklı bir duvardan geliyordu, yine dört vuruştan oluşan belirgin bir zil sesiydi. Memurlar ve komşular duvarları, tavan arasını ve boruları kontrol ettiler ama kapı çarpmalarını açıklayacak hiçbir şey bulamadılar.”
Kadın polis ekledi: “Oturma odasındaki ışıklar tekrar kapatıldı ve birkaç dakika içinde en büyük oğul kanepenin yanında duran bir sandalyeyi işaret etti. Sandalyeye baktım ve bir yandan diğer yana hafifçe sallandığını fark ettim, ardından sandalyenin zeminde mutfak duvarına doğru kaydığını gördüm.
“Bayağı bi hareket etti ve sonra durdu. Hiçbir zaman zemini terk etmiş gibi görünmedi. Sandalyeyi kontrol ettim ama nasıl hareket ettiğini açıklayacak hiçbir şey bulamadım.”
Daha sonra 30’dan fazla kişi, ağır mobilyaların kendi kendine hareket ettiğini veya odanın diğer tarafına fırlatılan nesneleri gördüklerini kanıtlamaya çalıştı. Bazıları ayrıca vurma sesleri ve hatta huysuz bir ses duyduklarını söyledi.
Hatta Peggy’nin dört çocuğundan ikisinin, o zamanlar 13 ve 11 yaşlarında olan kız kardeşleri Margaret ve Janet’in yerden birkaç metre yüksekte havada asılı kaldıkları bile bildirildi. Bu arada, Bir Araştırma Derneği (SPR) üyeleri Maurice Grosse ve Guy Lyon Playfair, “Janet’in genel yönünden gelen tuhaf ıslık ve havlama sesleri” duyduklarını bildirdiler.
İki araştırmacıdan ikincisi daha sonra, evdeki rahatsızlıkların bir “varlık”tan kaynaklandığına olan inancını yeniden teyit ettiği “Bu Ev Perili: Bir Poltergeistin Gerçek Hikayesi” adlı bir kitap yazdı. Amerikalı iblis bilimci Ed ve Lorraine Warren da bu amaca ikna olmuşlardı.
Ancak SPR araştırmacıları, diğerlerinin gerçekten mantıklı veya bilimsel bir açıklaması olmadığını kabul ederken, faaliyetlerin bir kısmını sorguladılar. İki kız kardeşten küçüğünün görünüşe göre etkinliğin bir kısmını sahnelediği gözlemlenmişti.
SPR’deki diğer araştırmacılar, meslektaşlarının herkesi aldatmaktan sorumlu olduğuna inandıkları kızlar tarafından kandırıldığını hissettiler. Olaylarla ilgili kendi araştırmasını yürüten Amerikalı sahne sihirbazı Milbourne Christopher da polterjistin “bela çıkarmak isteyen ve çok, çok zeki küçük bir kızın maskaralıklarından başka bir şey olmadığı” sonucuna vardı. Bu arada vantrilok Ray Alan, Janet’in garip erkek sesini “ses hilelerine” indirgedi.
Bununla birlikte, İngiltere‘nin ünlü film yönetmeni James Wan, 2016 filmi The Conjuring 2: The Enfield Chase’i, şüpheciler davayı reddettikten çok sonra bile Enfield hayaletinin gerçek olduğuna dair inançlarının arkasında duran Ed ve Lorraine Warren’ın deneyimlerine dayandırdı.
Bugün bir belediye konutu olan ev, 40 yıldır herhangi bir paranormal faaliyet raporu üretmemiş olsa da, Enfield poltergeist efsanesi bugün hala yerel halkı ürkütüyor ve birçoğu evin önünden yürümektense yolun diğer tarafına geçmeyi tercih ediyor.
