Kraliçe’nin cenazesine davetli olarak katılan kadın duygularını anlattı

Kraliçe’nin Westminster Abbey’deki cenazesine davet edilen 2000 kişiden biri, ‘etkileyici enerji ve duyguyu’ tanımladı. Connie Henry, tarihi olaya davet edildiği için ‘şok oldu’ ve Kraliçe II. Elizabeth‘in cenazesinde yaşadıklarını anlattı.

Milyonlarca kişi, 8 Eylül’de vefat eden Majesteleri’nin törenini başkentin karşısındaki parklarda veya evde televizyon ekranlarında izledi, ancak Connie Westminster Abbey’e girip ‘güçlü ve duygusal’ olarak nitelendirdiği atmosferi yakalayabildi.

Connie, Brent’teki dezavantajlı gençleri spor yoluyla desteklemeye yardımcı olan bir yardım kuruluşu olan Track Academy‘nin kurucusudur ve Kraliçe’nin cenazesine katılmak için ‘davet almaktan onur duymuştur’. Törenden hemen sonra şöyle dedi: “O anda çok özel bir törenin parçası olduğumu hissettim.”

“Benim için en önemli an, uzaktan top arabasının sesini duymaktı ve bunu duyduğumuzda Westminster Abbey tamamen sessizliğe gömüldü. Bu ses gerçekten sahneyi kurdu, gelmeden on dakika önce duyabiliyordunuz ve gittikçe daha yüksek ve daha yüksek ses yükseldi.”

“Kralların yanımdan geçip gitmesini izlemek çok özeldi, çok duygusallardı, yorgun ve bitkin olduklarını yüzlerinden görebiliyordunuz. O kadar çok insan vardı ki, tek kelimeyle harikaydı, üniformalı bir sürü görevli vardı ve tören çok ihtişamlıydı.”

“Tabut geldiğinde çok duygusaldı, gözyaşları döküldü, dikkatlice getirildi ve Manastırdaki atmosferi gerçekten değiştirdi. Ayin kendisi oldukça diniydi, çok ruhaniydi, ki bence bunu Kraliçe’de isterdi. İngiliz olmaktan gurur duyduğumuzu ve Kraliçe II. Elizabeth’in hizmet yıllarıyla gurur duyduğumuzu gerçekten odada hissettik.”

“Tören, vaazlar, org ve okumalarla mükemmel bir şekilde zamanlandı ve noktalandı. Özel bir şeyin ortasında olduğumuzu hissettim. İngiliz olmak beni gururlandırdı çünkü bu gösteriyi bu kadar parlak bir şekilde yapan başka birini tanımıyorum.”

“Sonra Windsor’a son yolculuğuna çıktı. Şahsen bunun bir cenaze olduğunun ve kraliyet ailesinin defnedildiğinin farkındaydım.”
”Bir anne, bir büyükanne, bir büyük büyükanne. Onlarla birlikte olmaktan daha da onur duydum. 2000 kişinin törene katılmasına izin vermek çok özel, asla unutamayacağım bir şey, odadaki etkileyici enerjiyi ve duyguyu tarif etmek oldukça zor.”

Geçen hafta davetini aldı ve cenazeye katılmak üzere seçildiğinde hissettiği ‘şok’ hakkında şöyle dedi: “Daveti alınca çok şok oldum, ama çok minnettarım. Dünya çapında 2.000 kişinin davet edildiğini ve onlardan biri olduğumu düşünmek gerçekten özel.”

“Polis memurları, Lordlar, Baroneslerden oluşan bir toplum vardı, bu katılanların gerçek bir birleşmesiydi. Orada bulunan herkes birbiriyle sohbet ediyordu, sıraya girenlerinkine çok benzer bir hikayeydi. Kraliçe’yi saygı ile anarken, herkes birbirine karşı nazik, açıktı ve hikayelerini paylaştı. Bu kadar çok insanı tanımak harikaydı.”

Cenaze gününün sabahı Connie erken uyandı ve sabahın erken saatlerinde Westminster Abbey’e gidiyordu ve Londra sokaklarında toplanan insan kalabalığının aksine, son hükümdara saygısını sunmak için geldiğinde Londra’daki ‘sessizliği’ anlattı.

“Oldukça uzun bir bekleyişti, muhtemelen törenin başlamasına birkaç saat kala. Westminster Abbey o kadar büyülü bir yer ki zaman çabuk geçti. Toplanan insanlar harikaydı ve izlenmesi gereken bir manzaraydı, müzik harikaydı. Çok güçlü ve duygusal. Çoğu zaman sessizlik olsa da, oturup töreni beklerken insanlar arasında o kadar saygılı bir bakış vardı ki.”

“Şahsen ben törenden mutlu bir şekilde ayrıldım. Normalde bir cenazede tüm kederinizi dışa vurursunuz ama sanki o tören bir şeyler geri veriyormuş gibi hissediyorsunuz, İngiliz olmaktan gurur duyuyorsunuz, İngiltere’ye yıllarca hizmet etmekten gurur duyuyorsunuz ve bu çok büyük bir başarıydı. Odadaki enerjiyle özel bir an. Müzik, konuşmalar, koro manastırda yankılandı ve atmosfer harikaydı.”

Connie, o sabah bulunduğu önemli olayı düşünerek, o günün asla unutamayacağı bir gün olduğunu paylaştı. Devam etti: “Gerçekten muhteşemdi. Eve gidip düşüneceğim dedim, çok şükür bugün resmi tatil, bu yüzden ben biraz dinlenebilirim.” dedim, dedi.

Connie, Kraliçe’nin kendisi için kişisel olarak ne ifade ettiği konusunda şunları söyledi: “O bir büyükanne, anne, kız kardeş ve eşti ve tüm bu ünvanlar onun giymesi için yeterli değilse, aynı zamanda bir ulusun başı olarak tacı da vardı.”

”Bir ulusun annesi olmak minnettarlığımızı ve saygımızı hak ediyor.”